25

Kurier Galicyjski * 26 czerwca 16 lipca 2009

Poezja Liliany Abraham Zubińskiej

Twojego imienia,

s³yszê: jesteœ – jestem. Jest.

MIŁOŚĆ W JAŁCIE

Kola, idi siuda –

Zachodni wiatr

wo³a kobieta

nawiewa fale w stronê

w bledn¹cej aureoli dnia,

z cyklu Listy

portu,

po³udniowy horyzont

morze w s³oñcu,

ró¿owieje,

lekkie jak jedwab,

morze szepcze – Jest.

lœni bakczysarajskim

Rozgl¹dam siê, szukam,

brokatem.

gdzie?

S³oñce oœwietla ju¿ tylko

Jestem,

szczyt najwy¿szej góry.

patrzê w dal i nie ma

Wrzucam do morza,

we mnie nic,

nagrzany ciep³em d³oni

co mog³oby znaczyæ,

kamyk,

wszystko przeze mnie

póŸn¹ jesieni¹

przep³ywa, przep³ywa.

sztormem wróci na brzeg.

Teraz szum skrzyde³

LILIANA ABRAHAM

gawrona, który nad g³ow¹

ZUBIÑSKA

Spokojnej noczi, dobrej

przelecia³.

pisze poezjê, prozê, zajmuje

noczi gospodar –

siê krytyk¹ literack¹. Publi-

zaœpiewa³ bard,

Otwieram oczy - jestem,

jêknê³a jego gitara,

to dziewczyna w blu d¿ins,

kowa³a miêdzy innymi: Akant,

motorówka zag³uszy³a

boso przemierza

Akcent, Arkusz, Dedal, Dziœ,

kolejne s³owa,

betonowe p³yty nabrze¿a,

Fraza, Ikar, Metafora, Mimoza,

Ja³ta

fale uderzaj¹ o nabrze¿e,

dzieli siê swoim ciep³em.

Sycyna, Œwiêtokrzyski Kwar-

gawrony zlatuj¹ stadem

Oddech morza nape³nia j¹

talnik Literacki, Twórczoœæ,

do gniazd.

czarnomorskim niebem.

na Litwie „Nasz Czas”, „Rzecz-

Budda, Jezus i Mahomet

Pospolita Kulturalna”- Londyn.

zeszli siê w jedno miejsce,

Nie szukam s³ów,

by pos³uchaæ gry

same przychodz¹ i odchodz¹,

Publikacje ksi¹¿kowe:

na bandurze.

jak spaceruj¹cy deptakiem.

„Z klamk¹ w d³oni” - Z³otów-

Ch³ód wdziera siê

Ani przygarniam,

1985,

pod letnie sukienki i bluzki.

ani odrzucam, patrzê.

„Mech jest zielony”- Pi³a 1997,

Pudelek w dresie œlizga siê

Stadko wróbli, szybuje nad

„G³ogi i wrzosy” - Bydgoszcz

na granitowych p³ytach.

wysychaj¹c¹ ka³u¿¹,

1998,

poprzedniej nocy spad³ deszcz.

„Wtajemniczenie” - Kielce 2007,

Nadchodzi noc,

Wiatr bawi siê w³osami

cienie cyprysów

dziewczyny w ¿ó³tych butach.

„Cisza wie” - Koszalin 2008.

szpalerem wracaj¹

Ten sam wiatr przynosi

sk¹d rankiem wysz³y.

myœl o Tobie

W latach 1998-1999 cz³o-

Moje serce bije szybciej

i ju¿ nie wiem, co lœni

nek redakcji ogólnopolskiego

przy schodach,

w s³oñcu, morze czy serce?

miesiêcznika „Akant”.

które prowadz¹ do morza,

Nagrody prozatorskie –

tak, wiem,

Wybrze¿e Morza Czarnego

Jestem,

wybór – I Nagroda w kon-

tysi¹c kilometrów st¹d

ktoœ w czapce z napisem

kursie im. Stefana ¯erom-

twarz,

Przechodnie rozstêpuj¹ siê

odbijaj¹ siê promienienie

I love you

skiego za zbiór opowiadañ pt.

której wszêdzie wygl¹dam,

przystaje i uœmiecha siê.

wokó³ niej,

piek¹cego s³oñca.

„Wtajemniczenie”.

a ona uœmiecha siê

przegl¹da siê w fili¿ance

Moje serce zamiera – mo¿e

W latach 1999-2001 koor-

do wszystkich,

Tu i tam bezszelestnie

zielonej herbaty.

to wiadomoϾ od Ciebie,

dynator konkursu literackiego

którzy mijaj¹c j¹,

przemknie kot,

od dawna na ni¹ czekam.

dla dzieci z polskich szkó³

On jest,

przyspieszaj¹ kroku.

tu i tam

Litwy £otwy i Estonii.

w myœlach

powieje wiatr,

Jestem,

Laureatka wielu konkur-

przesiewam s³owa,

teraz to kobieta

Przez chwilê dr¿y ziemia,

rozsiewaj¹c zapach

na trawniku wygrzewa siê w¹¿.

szmaragdowych fal morza.

mo¿e znajdê jedno, które

w d³ugim p³aszczu,

sów literackich, cz³onek ZLP.

Z terkotem niesiony wiatrem

przywo³a ciszê serca,

z chust¹ na g³owie,

zubilila@wp.pl

i wtedy w Ja³cie,

leci papierowy kubek

Nadchodzi wieczór.

stoi na brzegu zamyœlona,

jakkolwiek, znajdê Ciebie.

po coca coli,

obok inna, w bikini,

Morze

Gor¹ce popo³udnie dyszy.

Zewsz¹d rozmowy,

smaruje obfite cia³o olejkiem,

Jest noc, otwiera siê,

piersi, jak dwa dojrza³e

W drodze na pla¿ê

nawo³ywania,

by przygarn¹æ zakochanych,

wita wszystkich

z kafejek p³yn¹

melony odpoczywaj¹

Czarne

ksiê¿yc nie dziwi siê

rozpadaj¹cy siê dom,

rosyjskie romance,

na jej brzuchu.

swojemu odbiciu,

bez dachu, bez drzwi,

wiatr ch³odzi spalone

na rogu, przy hotelu

ka¿dy mo¿e tu wejœæ

s³oñcem ramiona,

Jestem, tam,

dostrzeg³am kontur

i byæ goœciem.

go³êbie szybuj¹ nad placem,

zobaczy³am siebie na

W dŸwiêkach,

Twojej sylwetki,

bulwarze, w czerwonej bluzce,

Przez otwory okienne

kloszard szuka miejsca

obrazach,

wiem, to nie by³eœ Ty,

przeœwituje niebo,

na odpoczynek.

z bia³¹ torebk¹,

zapachach

tylko moje pragnienie,

rzeŸbione szczeble werandy

Rozpoczyna siê

jednak w grupie

napiera piêkno

by zobaczyæ.

bez³adnie zwisaj¹,

wieczorne wêdkowanie.

indyjskich turystów

pozbawiaj¹c wszystkiego

W sercu serca tak wiele,

do œciany,

zniknê³am sobie z oczu.

czym by³am,

umieram dla siebie,

pozbawionej tynku

Wygl¹dam œladów

co zna³am.

rodzê siê dla nocy.

Jestem,

tuli siê zielone pn¹cze.

Twojej obecnoœci,

Teraz

dostrzegam je tam,

w bramie ch³opcy

jest szum morza,

W ciemnoœci po pla¿y b³¹dzê,

W zat³oczonych

na niebie, ob³ok przybra³

licz¹ pieni¹dze na wino –

tu te¿ nie odnajdujê

trolejbusach,

Twój kszta³t,

wystarczy na dwa.

jest jego szmaragd,

œladów Twoich stóp,

w marszrutkach,

tak, wiem, tak widzi serce.

Lœni w s³oñcu kopu³a cerkwi.

jest aromat kwitn¹cego bzu

tylko kamienie, kamienie,

zmêczone upa³em twarze,

Dziewczyna z podrapan¹,

i glicynii,

które jakby twardsze, ciê¿sze.

opuchniêt¹ twarz¹

na ulicy, na targu,

Ktoœ z ulg¹ na twarzy

i tylko siebie

zewsz¹d

zamyka za sob¹ drzwi budki

ci¹gnie za sob¹ skrzypi¹cy

nigdzie nie znajdujê.

Teraz,

wszechogarniaj¹ca smuta

toi toi,

wózek, a w nim ca³y œwiat,

u brzegu Czarnego Morza

i tylko na bulwarze

w oddali krzyk samotnej

za du¿e wojskowe buty

Œwiat³o s³oñca

rozebrana z wszystkiego

stukot wysokich obcasów

rybitwy,

szuraj¹ po trotuarze -

œlizga siê na falach,

nieustannie zstêpujê w g³¹b

piêknych Ukrainek,

zbli¿a siê zmrok.

d³ugo tu sz³a.

niebo przygl¹da siê sobie.

siebie samej.

Jej odbicie w oknach

w poz³acanych paskach,

Szum fal uderzaj¹cych

lœni¹cych

o betonowy brzeg

wystawowych magazynów

Ja³ta, maj 2008

Ja³ta, maj 2008

cekinami bluzkach

sk³ada litery

Pabia, Hugo Boss i Carry.