przegląd wydarzeń

12

17 – 29 czerwca 2011 * Kurier Galicyjski

OSTATNI DZWONEK W SZKOLE NR 24

udanego wypoczynku. Absolwentom

kilka dyplomów za udział w różnych

KRZYSZTOf SZYmAŃSKI

życzył trafnego wyboru nowej drogi

imprezach.

tekst i zdjęcia

życia i dążenia do spełnienia marzeń.

Konsul Anna Koziejowska życzyła

Uczniowie 11. klasy w sposób hu-

uczniom dobrej zabawy i wypoczynku

maj zapłonął kolorami i za-

morystyczny sformułowali swe podzię-

na tych wakacjach, ale żeby nie zapo-

pachami kwiatów, ciepłą, sło-

kowania wszystkim nauczycielom, za-

minali też o książkach, nie koniecznie

neczną pogodą, szczebiotem

czynając od ich pierwszej nauczycielki

podręcznikach. Absolwentom życzyła

ptaków. Kto w takich warun-

Danuty Morawskiej.

dobrego zdania matury i żeby te pla-

kach myśli o nauce, o spraw-

Na zakończenie nastąpił mo-

ny i marzenia, które są na razie w ich

dzianach, prawach Newtona

ment wzruszający – 11. klasa zgro-

głowach, spełniły się i zostały zrealizo-

czy twierdzeniu Pitagorasa?

madziła się w centrum podwórka z

wane. Proboszcz ks. Władysław Lizun

myśli i marzenia wybiegają

kolorowymi balonikami w dłoniach

w krótkich słowach zaznaczył: „Okres

daleko poza szkolne mury.

i wypuścili kolorowe kulki w świat,

wakacji, to okres wypoczynku od na-

Oby już wakacje! Dlatego z

które rozleciały się, tak jak i oni dzi-

uki, od tego co poznajemy, od szkoły.

takim utęsknieniem ucznio-

siaj rozlatują się, w różne strony.

Ale nie może to być okres odpoczyn-

wie czekają tego ostatniego

Potem serdecznie objęli się – ostat-

ku od poznania Boga” i zaapelował do

dzwonka. Ale czy wszyscy?

Pierwszacy na pewno, bo to ich

ni raz jako uczniowie 11 klasy szkoły

uczniów, aby w czasie wakacji pamię-

pierwszy rok w szkole się skończył.

średniej nr 24 im Marii Konopnickiej

tali o Bogu, o mszach i starali się po-

Ale uczniowie 11 klasy nie wiadomo

we Lwowie. Udanego startu w świat

święcać ten czas na lepsze poznanie

czy tak na pewno chcą ten znajo-

dorosłych!

Boga. Prezes TKPZL ze swojej strony

my dźwięk usłyszeć. Dla nich to jest

też życzył i młodzieży, i nauczycielom

ostatni raz, to jest pożegnanie z dzie-

ciństwem, to rozstanie się z kolegami

i przyjaciółmi, to wejście w dorosłe

życie, to samodzielne podejmowanie

decyzji, za które trzeba będzie po-

nosić konsekwencje. Ale te refleksje

do nich dotrą później. Dziś buzie są

uśmiechnięte, stroje odświętne, nie

myślą o tych przykrych rzeczach. Ale

pewnie taka jest tradycja każdego

ostatniego dzwonka.

Pożegnanie ze szkołą zgromadziło

na szkolnym podwórku wielu gości. Jak

Lecimy w świat, jak te baloniki

zawsze dopisali rodzice ze wszystkich

klas. Konsulat Generalny RP repre-

szczególny sposób wykazali się wie-

żeby każdy z was znalazł swoje miej-

zentowała konsul Anna Koziejowska,

dzą i umiejętnościami na olimpiadach,

sce w dorosłym życiu, byście stąpali

przybył proboszcz kościoła św. Anto-

konkursach, akcjach i zawodach spor-

po tej drodze zdecydowanie i twardo.

niego Władysław Lizun, Emil Lego-

towych. Rozdając te wyróżnienia Lu-

Wszystkim uczniom życzę udanych,

wicz, prezes TKPZL, przedstawiciele

cyna Kowalska podkreśliła, że oprócz

spokojnych, wesołych wakacji i szczę-

radia i prasy. Na wstępie, dyrektor

wybitnych uzdolnień samych uczniów,

śliwego powrotu do szkoły we wrze-

szkoły Lucyna Kowalska, serdecznie

za każdym osiągnięciem stoi praca

śniu”.

powitała wszystkich i zwracając się

nauczyciela. Dyplomami zostali też

Podsumowując rok szkolny pani

do 11. klasy powiedziała: „Wstępuje-

odznaczeni nauczyciele szkoły. Naj-

dyrektor rozpoczęła od odczytania

cie od jutra na nowa drogę. Nie życzę

bardziej zdolne, wytrwałe i aktywne

listu mera miasta z okazji zakończe-

wam, żeby ta droga była usłana róża-

były uczennice Stanisława Semeniuk

nia roku szkolnego. Następnie zostały

mi, bo te kwiaty mają kolce. Życzę wam

i Anna Sypko. Dziewczęta zebrały po

rozdane dyplomy uczniom, którzy w

śWiaToWe spoTkaNie Łemk W W ryWNi

SABINA RóŻYCKA

tekst i zdjęcia

Z udziałem gości z Polski

we wsi Rywnia, rożniatyń-

skiego rejonu na Przykar-

paciu, odbył się piąty folk-

lorystyczno-etnograficzny

festiwal kultury łemkow-

skiej. święto rozpoczęło się

w Rożniatowie. muzyka, łzy

wspomnień i radość spotka-

nia, setka maluchów, wnu-

kowie i prawnukowie tych,

kogo zabrano z rodzinnych

stron i wywieziono w niezna-

ne. Tradycyjny chleb i sól dla

gości i szczere zaproszenia

Przemarsz uczestników festiwalu

do udziału w święcie. Coś

złożone drwa na ognisko – watrę –

Są dobrze zorganizowani i nie dają

takiego niewielkie centrum

i dużo zielonych liści. „Tą symbolicz-

drzemać naszej władzy, ani władzy

rejonu zobaczy nieprędko.

ną kompozycją chcieliśmy pokazać

sąsiednich państw. Zawsze dopną

odrodzenie kultury Łemków, których

swego. Zostawić wszystek dobytek

W czołówce – młodzież z emble-

gościnnie przyjęła nasza ziemia, któ-

w domu i z kilkoma rzeczami jechać

matem święta. Kroczy pod dźwię-

Symboliczny samochód z przesiedleńcami

rym pomogli nasi krewni, – opowia-

w nieznane. Polaków też tak wywo-

ki orkiestry pod pomnik Tarasowi

da Anatolij Dyriw, członek komitetu

żono z naszych ziem. Ktoś znalazł

Szewczence. Dalej na aucie – ro-

organizacyjnego festiwali, przewod-

miejsce w swojej ojczyźnie, a ktoś

dzina. Dziadek z babcią i malutka

Wcześniej festiwal kultury łem-

W wiosce Rywnia wszystkie warun-

niczący rożniatyńskiej rady. – Teraz

dalej w świat wędrował. Oj, poroz-

dziewczynka w białej sukience z

kowskiej odbywał się w halickim i ka-

ki dla festiwalu zapewniła rodzina

bez nich, mężnych i zdecydowanych

rzucało nasze narody, porozrzuca-

wianeczkiem z rumianków na głów-

łuskim rejonach, dwa razy w Polsce,

Nowickich. Jest tutaj i polana dla

trudno nam wyobrazić swoje życie.

ło!”

ce, tak podobna do aniołka. Z tyłu,

a teraz będzie u nas w Rożniatowie.

śpiewu, i stacjonarna scena, i duży