Ni ma jak Lwów

12

30 czerwca – 14 lipca 2011 * Kurier Galicyjski

do Lwowa trafiłem przypadkowo

List do redakcji

i moje serce już tu zostało

JerZY HerMA

Moje spotkanie ze Lwo-

wem – to niebanalna histo-

zawodowe i na miarę prywatnych

ne korzyści i dużą reklamę w całej

ria człowieka, który trafił na

aspiracji. Przez wiele miesięcy poza

Europie.

wschód od Polski poniekąd

obowiązkami zawodowymi jeździłem

W tych rozważaniach trudno że-

przypadkowo. Kilka lat temu

do Gródka Jagiellońskiego, żeby Po-

bym zapomniał o ludziach, których tu

przyjechałem tu by podjąć

lakom tam zamieszkałym pomóc w

na Ukrainie spotkałem i z którymi na

pracę w Konsulacie rP. Pra-

realizacji życiowych planów.

co dzień przez dwa lata obcowałem.

cowałem jako konsul w wy-

Odwiedzając to środowisko dużo

Nigdy ich nie dzieliłem według naro-

dziale zajmującym się wyda-

zrozumiałem, m.in., że trzeba być re-

dowości, czy pozycji społecznej, ale

waniem Karty Polaka.

Czym jest Lwów w świadomości

latywnie czułym na sugestie stamtąd

na mądrych i głupich, świadomych

przeciętnego Polaka, nawet tego,

wypływające. Potem były inne miej-

i ograniczonych, dobrych i złych. Na

który nigdy nie odwiedził tego miasta,

scowości: Żółkiew, Skole gdzie zasta-

szczęście, spotkałem znacznie więcej

wyjaśniać na łamach KG zapewne

ła mnie tragedia smoleńska 10 kwiet-

tych mądrych i dobrych, wykazujących

nie trzeba. Czasami jest to spotkanie

nia 2010 roku, Borysław, Truskawiec,

dużą życzliwość wobec obcych, za

bolesne, szczególnie przy zetknięciu z

Drohobycz. Wszędzie zostały ślady

co ich bardzo podziwiam, bo żyją w

objawami nacjonalizmu i co tu mówić –

mojej działalności i pamięć ludzka. To

warunkach bardzo trudnych dla nor-

niewiedzy. Niewiedzy o historii i współ-

jest moja subiektywna ocena pobytu

malnej egzystencji. Często doświad-

czesności, o otaczającym świecie.

na Ukrainie i spełniania nie tylko obo-

czałem dużej gościnności i pomocy,

Trzeba oczywiście przyjąć do

wiązków zawodowych, więc żadną

nawiązałem wiele przyjaźni i to zarów-

wiadomości i zaakceptować, że mimo

miarą nie można jej uogólniać i należy

no z ludźmi prostymi, jak i bardzo wy-

wielu śladów polskości, tu jest Ukra-

ją traktować jako moje prywatne zda-

kształconymi, nie tylko ze względu na

ina. To trzeba szanować, bo jeśli nie,

nie. Ale może kogoś to zainteresuje.

pełnioną funkcję, bo przetrwało to do

to czym będziemy się różnili od tych

Wszystko co robiłem, pracując w

dzisiaj i jest kontynuowane. Myślę, że

Jerzy Herma w obok pomnika Polaków pomordowanych w

przedstawicieli nacjonalistycznych ide-

wydziale Karty Polaka, było podporząd-

to dobry zadatek do porozumienia pol-

hucie Pieniackiej

ologii, którzy na antagonizmach mię-

kowane interesom Polaków, zamiesz-

sko-ukraińskiego, bo społeczeństwa

starszych, czy chorych albo matek z

dentnych jeszcze braków i zaniedbań,

dzy narodami w sposób agresywny

kałym na Ukrainie i oczywiście literze

są chętne do dialogu, mimo ciemnych

małymi dziećmi nie było w stanie przy-

zniszczonych dróg, brudnych i powol-

próbują budować swoją świadomość

prawa. Między tymi wyznacznikami

kart w naszej historii, byleby politycy im

jechać do urzędu, więc trzeba było im

nych tramwajów, śmierdzących targo-

narodową. Jeśliby przyjęto taką drogę,

jest miejsce na subiektywne odczu-

w głowach źle nie mieszali!

wyjść naprzeciw.

wisk, powszechnego nieprzestrzega-

ten kraj będzie bardzo długo czekał

cie, czy daną osobę można uznać za

Już tęsknię i bardzo mi brakuje

Sytuacja ta dowodzi, że nie tak

nia zasad ruchu drogowego, – to mia-

na przynależność do UE i bezwizowy

„nosiciela polskości”. Jest to problem

spacerów po starym centrum miasta,

łatwo było i jest pracować w tym tere-

sto staje się coraz bardziej europejskie,

ruch swoich obywateli!

socjologiczno-psychologiczny,  który

czy Parku Stryjskim, tych dwa razy

nie. Naczelną zasadą jest uczciwość

tak jak to było zawsze w jego dawnej

Rozumiem, że dbałość o państwo-

pozytywnie rozwiązany w rozmowie,

obchodzonych świąt religijnych, tych

w służbie publicznej i nie szkodzenie

historii. Nasycone wieloma zabytkami

wość jest dla nich najważniejsza, ale

ostatecznie decyduje o powodzeniu

doznań w lwowskich teatrach, czy na-

ludziom. Ukraina jest dla nas krajem

kultury wschodniej i zachodniej, coraz

obok istnieją jeszcze inne narody, któ-

intencji wnioskodawcy. Oprócz tego,

wet w cyrku, który podobno ostatnio

kontrastów w swym życiu publicznym

sprawniej tworzy współczesną ofertę

re też znają historię i mają swoją wraż-

przy zaistnieniu wątpliwości, pozosta-

się spalił, wizyt wieczornych w Klubie

i dlatego czasem trudnym do zaak-

kulturalną w wielu teatrach, filharmo-

liwość. A przecież cały problem polega

je jeszcze uczciwość i staranność w

Picasso, obmycia się wodą ze źródła

ceptowania wg porządku, w jakim, na

nii, muzeach, bibliotekach i obiektach

na tym, żeby uczciwie powiedzieć kto

zdobywaniu informacji, wykazywana

w Rakowcu. Brak mi atmosfery Cmen-

szczęście, my żyjemy. Jakoś z tym

sportowych, otwierając się zarówno

komu wyrządził krzywdę, przyznać to

w procesie podejmowania decyzji. To

tarza Łyczakowskiego, oświetlonego

problemem sobie poradziłem i tylko

na turystykę krajową, jak i zagraniczną

i przeprosić!!! Tylko tyle i aż tyle. Takie

czasami kosztowało nas, podejmują-

na Wszystkich Świętych tysiącami

szkoda, że tak krótko, bo dwa lata, mo-

nie tylko z Polski, ale i innych krajów

były moje pierwsze odczucia z życia

cych decyzję, konflikt z wnioskodawcą,

światełek. Brak mi także znakomitej

głem służyć polskim interesom w tym

świata. Wprawdzie idzie to z dużymi

we Lwowie i reakcje na otaczającą

który podając nieprawdziwe informacje

kuchni ukraińskiej: pierogów, barsz-

kraju. Doceniam więź, która powstała

trudnościami, ale coraz bardziej świa-

rzeczywistość.

chciał uzyskać nienależne mu przywi-

czu, dobrej solanki, derunów, bastur-

w zespole ludzi z którymi pracowałem

domie, że tylko otwarcie na świat da

A przecież Ukraińcy, z którymi

leje. To jest ta cała złożoność procesu

my, łososia i kawioru, wędzonych

w wydziale Karty Polaka i traktuję to

rozwój temu wspaniałemu miastu i re-

spotykałem się w życiu codziennym

decyzyjnego, która, mam nadzieję, po-

śliwek i znakomitego sała, a do tego

jako wyjątkową wartość, pomagającą

gionowi. Myślę, a nawet jestem prze-

są takimi samymi ludźmi jak my. Tak

może zrozumieć czytelnikom KG jak

dobrego koniaku lub perłowej wódki.

lepiej i bardziej skutecznie pracować z

konany, że żadne separatystyczne ru-

samo jak w innych przypadkach –

podejmowane są decyzje w sprawie

Musiało minąć trochę czasu od mojego

korzyścią dla naszych petentów. Dlate-

chy polityczne temu procesowi zmian

mądrych bardzo szanuję, a zawzię-

Karty Polaka. Odpowiedzialność za

wyjazdu z Ukrainy żebym zrozumiał, co

go udało nam się zrobić dużo dobrego.

na lepsze, nie przeszkodzą.

tych i nieświadomych ignoruję. I czę-

tak poważne decyzje nastawiła mnie

dla mnie znaczyło życie w tym nowopo-

Zawsze będę to wspominał z wielką

Organizowane w roku przyszłym,

sto w powyższym temacie mieliśmy

sceptycznie do wyjazdów w teren poza

znanym świecie. Dlatego dzisiaj śmiało

satysfakcją i zadowoleniem.

miedzy innymi w tym mieście EURO

podobne zdanie.

konsulat, bo tam wiele osób wnioskują-

mogę powiedzieć, że przyszedł czas,

W mojej pamięci i doświadczeniu

2012, na pewno przyczyni się w spo-

Ale wróćmy do mojej pracy. Po-

cych podchodziła do tego „układowo”,

żeby z niektórymi wrażeniami i ocena-

pozytywnie też pozostanie samo mia-

sób znaczący do zmiany sposobu

nieważ chciałem tu dłużej zostać,

że jak ksiądz zapisze na listę to już ma

mi się podzielić. Czuję, że zostawiłem

sto Lwów, coraz bardziej piękniejące

myślenia dużej części społeczeń-

dość szybko stworzyłem sobie własny

pewną Kartę, niestety w praktyce tak

tu serce i będę musiał stale wracać, bo

i zmieniające rytm życia. Mimo ewi-

stwa, bo przyniesie miastu wymier-

świat, na ile pozwalały mi obowiązki

nie było!!! Z drugiej strony, wiele osób

było i jest mi tu dobrze.

w KARPATACH – OSIOłKI USZATE

SABINA różYCKA

tekst i zdjęcia

patach głosy osłów. Miejscowych

dostarczą. Osioł lekko przejdzie na-

karpacki jest chłodniejszy i bardziej

Jedenaście osiołków –

tym nie zdziwisz, twierdzą, że dawno

wet tam, gdzie koń się zawaha. Na

wilgotny od krymskiego, ale to nie

zadziwiających i egzotycz-

już przyzwyczaili się i polubili usza-

Krymie tych poczciwych zwierząt jest

przeszkadza dobremu gospodarzo-

nych dla karpackich wiosek

tych. Naprzeciw wychodzi potężny

bez liku, a dlaczego nie mają być w

wi wkładać duszę i serce w hodowlę

zwierząt – hoduje Mychajło

mężczyzna, obok niego młody chło-

Karpatach? I tam, i tu są góry”.

tych zwierzaków.

Pańkiw, gospodarz z przy-

pak. Oboje w dresach, gumowcach

Przywiózł z Krymu Pańkiw sześć

„Nawet Jezus Chrystus na osioł-

karpackiej wioski Huta. Go-

i czapkach. Niedawno przeszedł

krymskich „gości”. A już w Hucie

ku do Jerozolimy wjeżdżał, – kon-

spodarkę ma sporą: 50 kóz,

deszcz i w takim odzieniu najwy-

urodziło się pięcioro młodych. „Osły

tynuuje gospodarz, żegnając się w

100 owiec, kilka krów, poni

godniej brnąć przez górskie błoto.

wynaszają młode przez jedenaście

stronę niedawno wystawionej ka-

i rasowy wierzchowiec. Nie

„Gwiazdeczko, Zeusie, Impera-

miesięcy, – mówi Mychaiło Pańkiw.

pliczki, – jak nie kochać tych zwie-

wstydzi się też psów i ko-

torze, Tamaro – chodźcie do mnie!” –

– Rodzą się lekko. W kilka godzin

rzaków?” Syn Iwan, poważnie, jak

tów – to domowi pomocnicy.

woła gospodarz do zwierząt. „I-aaa,

po urodzeniu maleńkie osiołki po

na doświadczonego gospodarza

Pracuje w obejściu z dwoma

i-aaa, i-aaa” – słychać w odpowiedzi.

30-40 kg już samodzielnie stoją na

przystało, dodaje, że osły nie są wy-

synami, Igorem i Iwanem,

Kilka szarych i czarnych w białe pla-

nóżkach. Przez dwa-trzy tygodnie

magające, mogą mieszkać na dwo-

żoną Walentyną i trzema

my zwierząt zbiega się po zielonym

żywią się tylko mlekiem matki, po-

rze, nie trzeba im stajni. Tylko zimą

pracownikami. Nadąża ze

pastwisku, kręcąc ogonami i tuląc

tem zaczynają skubać trawkę. Ale

potrzebują ciepłego pomieszczenia.

wszystkim.

swe pyski do rąk gospodarza. Widać

od swego smakołyku nie odmawiają

Obejście pana Mychajła jest przy

Ale stać w pomieszczeniu, nawet

od razu, że lubią swego pana. Hodo-

się – mogą i przez rok za mlekiem

da gospodarz, głaszcząc zwierzęta.

drodze. Duża chata, dobudówka za

dobrze wyścielonym trocinami, nie

wać „uszatych” doradził mi kolega,

matki biegać”. Teraz na pastwisku w

– Osły bardzo dobrze radzą sobie

nią, naprzeciw, przez drogę – ka-

lubią. Zimą na dwór wybiegają,

Wasyl Płaziński, farmer z Bratkowiec

Hucie biega jedenaścioro egzotycz-

w górach. Są spokojne, turystów w

pliczka, a w oddali pastwisko. To

śnieg mordkami rozsuwają. „Doglą-

w okolicach Tysmiennicy, – opowia-

nych „krymczan”. Wprawdzie klimat

góry wywiozą i prowiant na połoniny

stąd donoszą się dziwaczne w Kar-

dać za nimi nie jest trudno, – dzieli