kurier kulturalny

16

30 czerwca – 14 lipca 2011 * Kurier Galicyjski

a my – opoLaNie!

czyźnie, gdzie ostre słówko jest na co

dzień. O czym śpiewają domyślcie się

sami: „Te piosenki brzmiały na wese-

lach i świętach, - opowiadają skromnie

opolanki – ale nigdy takiego nie było,

lub kobiecie, której życie rodzinne nie

żeby przy tym były dzieci czy młodzież.

ułożyło się szczęśliwie. Piec dolę trzeba

Nasi przodkowie swe doświadczenia

w dobrym nastroju, żeby na duszy był

zbierali przez wieki, byli zdrowi, od

spokój, a w domu panowała zgoda i po-

grzechu stronili i ród trwał”.

rządek. Jeśli wziąć się do pracy w złym

nastroju – nic dobrego nie wyjdzie”.

SABINA różYCKA

Być może dlatego przez wieki pukow-

tekst i zdjęcia

Od Chrzanowic piosnka

skie wielkie i pyszne korowaje łączją w

płynie do Opola na Ukrainie

Na święto zaproszono gości z

szczęśliwe rodziny tysiące młodych par

W  przykarpackim  mia-

Chrzanowic, miasta które jest złą-

z całej Ukrainy i zza granicy.

steczku rohatyn odbył się

czone z Rohatynem dziesięcioleciem

festiwal twórczości ludowej

przyjaźni i współpracy. Gości zacieka-

mało znanej etnicznej grupy

Śpiewać, częstować

wiła ich etnograficzna nazwa, bo jest

– Opolan. Na święto przyby-

i kochać

coś wspólnego pomiędzy rohatyńskim

Od wioski do wioski częstują ma-

ło kilka tysięcy ludzi z woje-

i polskim Opolem, Strzelcami Opolski-

czanką z makiem, kapuśniakiem, ło-

wództw lwowskiego, tarno-

mi, Opolem Lubelskim czy Radłowem

gazą – fasolą z jęczmieniem, kotletami

polskiego i iwano-frankow-

Opolskim. Ta „tajemnica wieków” wska-

w liściach winogron, dziesiątkami sło-

skiego oraz delegacje zza gra-

zuje jednak na wspólne korzenie. To

dyczy, kwasem z kminem, „maruńką”

nicy. Przedstawiciele władz

tylko wzmacnia przyjaźń.

– napojem z wody, octu i suszonych

lokalnych zaprosili na święto

Parada uczestników święta

„Współpracujemy z Rohatynem już

owoców lub 50 stopniowym „czyncza-

swoich przyjaciół z polskiego

10. lat. – opowiada burmistrz Chrzano-

rykiem”… Oczy rozbiegają się i ślinka

miasta-partnera – Chrzanowic.

wic Manfred Abrahamczyk – Przez ten

cieknie. Wszystko by się zjadło i wy-

razem z opolskimi gospoda-

czas zrobiliśmy niemało, mieliśmy wy-

piło, szkoda, że nie można. Do każdej

rzami i chrzanowicką delega-

mianę naszych samorządowców, dzie-

potrawy swoje opowieści, piosenki, bo

cją świętowała korespondent

ci, zespołów artystycznych, strażaków,

szykowano wszystko z miłością. Taka

„Kuriera Galicyjskiego”.

piłkarzy i tenisistów. Pomagamy miej-

jest kulinarna magia opolskich czarow-

scowemu „Caritasowi”. Jest to dla nas

nic. Przez to kobiety są szczególnie

Kraj z czasów

rzecz szczególna, bo tu współpracuje-

szanowane. Na nich wszystko się

prasłowiańskich

Miasto, gdzie urodziła się Nastia

my z kościołem. Mamy nadzieję, że w

trzyma. One w polu i w obejściu, w

Lisowska – żona tureckiego sułtana

przyszłości nasza współpraca jeszcze

chacie koło dzieci, męża i wielkiej ro-

Sulejnama – Roksolana Churrem, któ-

się zacieśni i będzie bardziej owocna”.

dziny, wszędzie nadążą, że wszyst-

ra w islamskim świecie, gdzie kobiecie

Podpisano nową umowę po-

kim się sprawią. Umieją pracować,

wydzielono mało miejsca, stała się nie

między miastami partnerskimi, która

kochać i śpiewać. Stąd na każdej

tylko żoną władcy imperium Osmań-

oznacza bardzo wiele dla mieszkań-

improwizowanej chacie rymowane

skiego, ale i współrządzącą, rozbudziły

ców Rohatyna. Przede wszystkim dla

napisy: „Nie ma lepszej gospodyni, jak

dźwięki orkiestry. Na placu pod pomni-

dzieci. Będąc w Chrzanowicach dzie-

w Podwini”, lub „Ładne dziedziczki za-

kiem słynnej mieszkanki zgromadziły

ci z Rohatyna mieszkały w rodzinach,

praszają do Jagłusza i Dziczki”

Polska delegacja z Chrzanowic

się setki ludzi. Mieniły się kolorami

zawiązały się przyjaźnie, teraz dzieci

Oprócz kulinarnych tradycyjnych

saci gospodarze w słomianych kape-

urodzajną ziemią. Ukraińskie Opole –

haftowane koszule, wyjęte z babcinych

maja wielu przyjaciół w Polsce. Jakby

dziwów region ma i inne specjały. W

luszach ze wsi Sarniki i Dąbrowa do

to też bogata ziemia, bogata w talenty,

skrzyń świąteczne spódnice, lniane

się nie ułożył sytuacja w przyszłości,

wielu wsiach starsze kobiety pamię-

skosztowania bialutkiej, z różowymi

tożsamość i tradycje. Aby to wszystko

spodnie i kapelusze. A kilkusetletnie

ta przyjaźń zostanie.

tają setki… sprośnych piosenek. Jest

żyłkami, słoniny i aromatycznej „buże-

nie zginęło, dopóki żyją ci, którzy prze-

pieśni niby nie zamilkały, bo żyły w pa-

ich tu setki razy więcej niż na Huculsz-

niny” (rodzaj boczku – red.).

nieśli mądrość i tradycje przodków, w

mięci i teraz ptakiem wznosiły się do

Najwięcej gości koło gospody ze

1995 roku po raz pierwszy odbył się

nieba.

wsi Puków. „Idźcie prędzej – tam każ-

festiwal „Pieśni Opolan”.

Opole to region, o którym wielu sły-

demu dolę dają” – woła pani Czela-

szało, ale mało o nim wiadomo. „Jest to

dyn. Cóż to takiego „dola”, ciekawość

region etnograficzny, obejmujący tery-

Na opolskim podwórzu

zżera? A dola (los – red.) – to wielki,

Wszystko wirowało i huczało jak w

torium 8 rejonów województwa lwow-

rumiany korowaj (rodzaj ciasta wesel-

ulu. W miejskim parku, niby grzyby po

skiego, dwu – iwano-frankowskiego i

nego – red.), o wadze około 50 kg.

deszczu, wyrosły improwizowane wiej-

tarnopolskiego, – opowiada „Kurierowi”

„Upiec coś takiego jest rzeczą nie-

skie chatki. Podłogi grubo wyścielone

przewodniczący Rady miasta Rohaty-

prostą. Może to zrobić tylko szczęśli-

wiązkami tataraku, stare ikony w na-

na Maria Czeladyn. – Słowo „opole”

wa w życiu rodzinnym kobieta, która

rożnikach, gliniane dzbanki z mlekiem,

sięga korzeniami w głąb wieków. Dla-

doczekała się dobrych zdrowych

drewniane łyżki i talerze ze smaczny-

tego mają swoje etnograficzne „opola”

dzieci i wnuków” – dzieli się doświad-

mi daniami. „Próbujcie na zdrowie,

Polska, Białoruś i Ro-sja. Uczeni wy-

czeniem gospodyni z Pukowa. – Broń

częstujcie się, bez żadnej chemii,

jawili, że tak nazywano tereny, które

Opole wita dobrem i korowajem

Boże dać piec dolę wdowie, rozwódce,

wszystko naturalne” – zapraszają wą-

leżały w strefie na styku lasów i pól z

sezoN WycieczkoWy W peŁNi

NATALIA KOSTyK

tekst i zdjęcie

sta przyniosło uczestnikom wiele

W Stanisławowie uczestnicy

Trwa sezon wycieczkowy.

emocji. Każdy znalazł coś dla sie-

wycieczki spotkali się też z

Na Ukrainie Zachodniej

bie. Niektórzy starali się odwiedzić

członkami redakcji Kuriera

prawie w każdej miejsco-

miejsca związane z historią ich

Galicyjskiego. Większość

wości można spotkać au-

przodków i rodzinnymi przekaza-

to nasi czytelnicy. Wśród

tokary z polską rejestracją.

mi. Czasem obrazami dzieciństwa.

uczestników spotkaliśmy też

Niektórzy mają to jeszcze przed

Stanisława Jastrzębskiego

Stanisławów – Kołomyja

sobą – w innych miejscach, przez

– autora publikacji i książek

– Śniatyn – Chocim – Kamie-

które przebiega trasa wycieczki.

o Kresach, pilota i majora

niec Podolski – Bukowel –

Przyjechali na Ukrainę po to żeby

rez. WP.

Maniawa – Jaremcze – Kosów

odwiedzić Stanisławów, Lwów, Czer-

– Kuty – Lwów. To tylko jedna

niowce, Kołomyję. Zobaczyć zamki

Pobyt w Stanisławowie roz-

z popularnych tras wyciecz-

Kamieńca-Podolskiego i Chocimia.

począł się od zapalenia zniczy w

kowych. Właśnie na tą trasę

Przejechać się wyciągiem nad gó-

Czarnym Lesie oraz zwiedzania

wyruszyli uczestnicy wy-

rami. Kupić upominki na wielkim

zabytków miasta. Strasznie pada-

cieczki zorganizowanej, jak

bazarze huculskim. Porobić zdjęcia,

ło. Burza i deszcz, okazały się nie

co roku przez panią Barbarę

które pozwolą zatrzymać w kadrze

być żadną przeszkodą. Uczestnicy

Biliczak – prezes opolskiego

Uczestnicy wycieczki pod bramą Pałacu Potockich w

wspomnienia.

wycieczki nie zwracali osobliwej

oddziału Stowarzyszenia

Stanisławowie

uwagi na pogodę. Zwiedzanie mia-

Współpracy Polska-Wschód.

kG