19

Kurier Galicyjski * 15 – 28 lipca 2011

świecący obiekt, o blasku tak silnym,

tych jest niemało), należałoby zigno-

tuż przed wybuchem, obiekt poruszał

i jej skutki, najbardziej odpowiadają

wschód od miejsca katastrofy, widzieli

że nie można go było obserwować

rować relacje naocznych świadków

się ze wschodu w odchyleniu 115 stop-

eksplozji nuklearnej. Ściślej, eksplozji

obiekt mniejszy, mniej jaskrawy, czer-

gołym okiem... Przez jakieś dziesięć

wybuchu. Czy wolno nam pozwolić

ni od południka!

bomby wodorowej.

wony, o kształcie kulistym lub „przy-

minut przedmiot ten opadał ruchem

sobie na taką nonszalancję? Relacji

Badania te kontynuował profesor

Wiadomo, że wybuch nastąpił nad

pominającym łuskę pocisku”. (Czy ma

powolnym, miał zaś formę świecącej

indywidualnych obserwatorów jest tak

Feliks Ziegel (wtedy jeszcze docent),

ziemią. Posługując się obrazem znisz-

to oznaczać kształt łuski rosyjskiego

rury, to znaczy kształt wyraźnie cylin-

dużo, że niemożliwe wydaje się, aby

który ostatecznie podał, że obiekt ko-

czeń, jakich ten wybuch dokonał, stara-

naboju karabinowego, czyli też walec,

dryczny...”. Widział ktoś rurowaty me-

wszyscy oni umówili się, że tak wła-

smiczny leciał z południa aż do wioski

no się odgadnąć siłę wybuchu i wyso-

ale silnie przewężony w części przed-

śnie będą nas okłamywać.

Kieżma, następnie zakręcił pod kątem

teoryt, opadający powoli przez całe

kość, na jakiej wybuch nastąpił. Oceny

niej?)

70 stopni na wschód, by po przelece-

dziesięć minut?

„Jeśli staramy się rozwiązać spra-

siły wybuchu okazały się bardzo różne

niu 300 kilometrów, koło miejscowości

Czy naukowcy, zajmujący się

wę tajemnicy tunguskiej, nie wolno

u różnych autorów. Najwięcej ocen za-

dwa statki kosmiczne?

Preobrażenka, tym razem, pod kątem

„meteorytem tunguskim”, nie znali

ograniczać się do czysto abstrakcyj-

myka się w granicach 30 – 50 megaton

Takie opisy mogą sugerować

120 stopni zakręcić na zachód. Po wy-

tej relacji? Przecież nie była ukryta i

nych matematycznych rozważań. Mu-

trotylu. Ale są też i takie – od 9 do 15

obecność dwóch obiektów kosmicz-

konaniu tego zakrętu i po przeleceniu

każdy mógł ją sobie przeczytać. Po-

simy odrzucić te rozwiązania, które są

megaton. Można z tego wyprowadzić

nych. Tym bardziej, że są świadkowie,

następnych 300 kilometrów, obiekt

dobnie jak i te kilka setek podobnych

niezgodne z danymi pochodzącymi

średnią, która będzie określała siłę

utrzymujący, iż po wybuchu jednego z

eksplodował. Szybkość poruszające-

relacji innych świadków, spisanych w

z obserwacji” – to słowa jednego z

wybuchu na 10 – 40 megaton trotylu,

tych obiektów, drugi z nich oddalił się

go się obiektu była wyraźnie mniejsza

różnym okresie. Więc nasi naukowcy,

ekspertów, zajmującego się zagadką

czyli siłę wybuchu 500 do 2000 bomb

z ogromną szybkością i zniknął gdzieś

„meteorytu tunguskiego”.

niż szybkość, jaką osiągają meteoryty,

albo zaniedbali podstawowej zasady

atomowych rzuconych na Hiroszimę!

na niebie. Wyglądało to na zestrzele-

(ale i komety, „czarne dziury” i cała ta

badania czegokolwiek mówiącej, że

Badaczom łatwiej było ocenić wy-

nie tego wielkiego, cylindrycznego

bełcząca nam w głowach menażeria).

na początku należy zapoznać się ze

sokość, na jakiej nastąpiła eksplozja.

– powiedzmy to wreszcie – pojazdu,

relacje świadków oraz

Profesor obliczał szybkość obiektu na

wszystkim, co dotyczy badanej spra-

Miało to nastąpić na wysokości około

przez pojazd mniejszy. Wielki pojazd

wyniki badań naukowych

około 2500 kilometrów na godzinę (700

wy, albo wiedząc o tych relacjach, po

Popatrzmy, co mówią świadkowie,

5 – 8 kilometrów nad ziemią.

robił wrażenie trafionego. Gwałtownie

metrów na sekundę), podczas gdy me-

prostu je zignorowali, jako niepasujące

bo kiedy uważnie przeanalizuje się ich

Podstawowym atutem przeciwko

opadał, rozgrzewając się aż do sło-

relacje, okaże się, że albo obserwowali

teoryty poruszają się z prędkością oko-

do ich założeń, a przecież wiadomo,

hipotezie atomowego wybuchu na

necznego żaru.

ło 15 – 20 kilometrów na sekundę!

oni jeden obiekt kosmiczny MANEW-

że porządny badacz nie ma prawa sta-

statku kosmicznym jest fakt, że oko-

Świadkowie twierdzili, że początko-

Tak został opisany lot obiektu w

RUJĄCY PO NIEBIE, albo obserwo-

wiać sobie założeń ograniczających go

lice katastrofy wydają się być niena-

wo, zanim na wielkim statku nastąpiła

płaszczyźnie horyzontalnej, czyli, jak

wali manewry DWÓCH obiektów ko-

w działaniach i przemyśleniach.

promieniowane. To znaczy, teraz nie

seria wybuchów, słychać było tylko fur-

to się mówi – w azymucie. Trzeba do-

dać, że obiekt zmieniał też swoje po-

łożenie w płaszczyźnie pionowej, po-

spolicie mówiąc – w elewacji. Począt-

kowo podchodził do ziemi pod kątem

10 – 20 stopni względem płaszczyzny

horyzontu, by przejść na kąt 30 – 35

stopni i wreszcie 40 – 45 stopni. Tak

nie latają meteoryty! Tak latają obiek-

ty sztuczne, czyli statki kosmiczne!

Nieortodoksyjni naukowcy poczę-

stowali więc swych ortodoksyjnych

kolegów nie byle jakim pasztetem.

Mają też w zanadrzu pasztet jeszcze

lepszy, bo uzyskane przez nich infor-

czegoś takiego spodziewał się Leonid Kulik. Na zdjęciu kra-

macje dają się zinterpretować jeszcze

ter po uderzeniu wielkiego meteorytu. arizona. Usa

w inny sposób.

Rosyjski astrofizyk B. J. Lewin

uważa, że obiekt został zaobserwowa-

kot podobny do furkotu skrzydeł prze-

stwierdza się tam napromieniowania.

ny po raz pierwszy, gdy był na wysoko-

straszonego ptactwa. W tym miejscu

Nie wiem, czy to aby jest jakimś ar-

ści około 130 kilometrów w chwili, kie-

bardzo dobrze rozumiem świadków!

gumentem, zwarzywszy, że od czasu

dy przekraczał wejście do tak zwanego

Taki właśnie furkoczący dźwięk wydają

wybuchu minęło już 100 lat. Zaraz

dochodzimy do centrum wybuchu. zaczyna się las „słupów

„korytarza atmosferycznego”, czyli bar-

nadlatujące pociski artyleryjskie. Ten

po eksplozji mówiło się o mutacjach

telegraficznych”

dzo precyzyjnie określonego kąta, pod

dźwięksłyszałemwielokrotnie.Powsta-

roślin i zwierząt, więc na terenie wy-

którym pojazd nadlatujący z kosmosu

Przytoczona przeze mnie relacja

smicznych, które to manewry zakoń-

je on podczas szybkiego przedzierania

buchu było jakieś promieniowanie. A

musi wejść w ziemską atmosferę, jeśli

świadków rozprawia się ze wszyst-

czyły się ZESTRZELENIEM jednego

się przez atmosferę ciężkiego kawał-

to, że szybko zanikło? - Skąd możemy

nie chce się od niej odbić, jak odbija

kimi wielce uczonymi teoriami, które

obiektu przez drugi!

ka materii. Pocisk z działa słyszy się

wiedzieć, jaki materiał nuklearny eks-

się „kaczka”, czyli płaski kamyk rzuco-

powstawały jedna po drugiej chyba

Ogólnie biorąc, inne są relacje

na kilkadziesiąt metrów. Lecący nad

plodował wtedy nad Tunguską? My

ny skośnie na wodę, lub spalić się na

tylko po to, aby udowodnić, że wtedy,

obserwatorów z okolic Angary, a inne

Tunguską gigant mógł być słyszany

też mamy bomby „czyste” i „brudne”,

popiół w potwornej temperaturze tarcia

nad tajgą zdarzyło się coś absolutnie

z okolic Dolnej Tunguskiej.

nawet na setki kilometrów.

a gdzie nam jeszcze do lotów między-

o ziemską atmosferę. W chwilę po

zwykłego, naturalnego, nawet banal-

Badający te rozbieżności profesor

Trafiony statek wybuchł raz, dość

gwiezdnych. Nie przystawiajmy więc

wejściu w „korytarz”, statek zaczyna

nego. Ot! Zwykła eksplozja meteory-

Astapowicz, naniósł jak gdyby relacje

wysoko, a potem, już dużo niżej, na-

naszej techniki do techniki kosmitów,

mocno świecić, przez co przypomina

tu. Potem, kiedy meteorytu nie można

świadków na zachowany zapis drgań

stąpił jeszcze jeden wybuch. Wreszcie

to znaczy, nie oceniajmy ich według

swym wyglądem meteoryt. I teraz na-

już było utrzymać za żadne skarby,

sejsmicznych podczas wybuchu i do-

los statku przypieczętował gigantycz-

naszych norm, bo wyniki takich po-

stępuje znamienne rozdzielenie się re-

miały kolejno eksplodować: kometa,

kładnie opisane przez Kulika, dość

ny, roznoszący wszystko na atomy,

równań mogą być dla nas żałosne.

lacji świadków wydarzenia na wyraźne

„czarna dziura”, antymateria i eks-

świeże w jego czasach ślady katastro-

wybuch jądrowy. Stąd słup ognia,

Stało się to, co się stało. Pozostało

dwie grupy. Świadkowie, którzy robili

plozja chmury gazu ziemnego, jaka

fy. Dało mu to obraz obiektu lecącego

potworny huk, grzyb atomowy, zabu-

nam miejsce po wybuchu, a ogromne

obserwacje od strony południa widzieli

wydostała się cudownym przypad-

z południa w odchyleniu o 10 stopni na

rzenia magnetyczne i czarny deszcz.

zniszczenia, które wybuch wywołał,

duży, cylindryczny obiekt świecący

kiem z pod warstwy gruntu. Wszyst-

zachód od linii południka. Tymczasem,

Zupełnie, jak nad Hiroszimą. Ale setki

widoczne są nawet dzisiaj. Być może,

jaskrawym światłem, białym lub nie-

kie te eksplozje miały chyba zasłonić

powalenie drzew w pobliżu miejsca

razy silniej, niż nad Hiroszimą! To wy-

że są to ślady działań wojennych, a my

bieskim, który kierował się z południa

eksplozję prawdziwą, bo świadkowie

wybuchu, ale i relacje świadków miej-

darzenie jest utrwalone nie tylko w opi-

widzieliśmy ostatni akt tych zmagań.

na północ. Zaś świadkowie, będący na

zgodnie twierdzili, że obiekt, lecący

scowości Preobrażenka sugerują, że

sach świadków, ale ma swoje odbicie

Katastrofa tunguska może nam

dotąd spokojnie z południa na północ,

w „rysunku”, utworzonym przez powa-

tłumaczyć dziwne zjawiska, jakie poja-

Słup ognia, potworny huk, grzyb atomowy,

nagle zatrząsł się od kilku silnych de-

lone drzewa. Widać na nim eksplozję

wiały się na niebie, na wiele dni przed

tonacji, buchnął płomieniami i teraz

pojazdu, ale widać tam też uderze-

tą katastrofą. Bo wtedy, w przestrzeni

zaburzenia magnetyczne i czarny deszcz.

już zaczął opadać bardzo szybko.

nia DWÓCH FAL CZOŁOWYCH! To

nad nami, zaczęło się coś dziać.

Zupełnie, jak nad Hiroszimą. Ale setki razy

Proszę Państwa! Odnoszę wra-

uwiarygodnia pojawienie się nad tajgą

Początek wydarzeń przypada na

silniej, niż nad Hiroszimą! To wydarzenie

żenie, że ktoś tu nam „wciska kit”.

dwóch obiektów. Jeden z nich nadle-

17 czerwca 1908 roku. Na niebie za-

Według nauki uznanej za oficjalną,

ciał z południowego wschodu i leciał w

częły pojawiać się jaskrawe światła,

jest utrwalone nie tylko w opisach świad-

nad Syberią pokazał się pojedynczy

kierunku północnego zachodu, a drugi

kolorowe zorze polarne. Ciemności

ków, ale ma swoje odbicie w „rysunku”,

świetlisty obiekt kosmiczny, który z

ze wschodu na zachód!

nocne rozświetlały srebrne obłoki.

utworzonym przez powalone drzewa. Wi-

ogromną szybkością przeleciał nad

O ile koncepcja dwóch statków

Dziwne to były obłoki. Długie, wąskie,

ziemią po jednej linii prostej, by na-

kosmicznych jest całkiem nowa, to

układające się rzędami. Ciągnące się

dać na nim eksplozję pojazdu, ale widać

stępnie eksplodować nad bagnami

sam pomysł eksplozji rakiety kosmicz-

ze wschodu na zachód. Od 27 czerw-

tam też uderzenia DWÓCH FAL CZOŁO-

Podkamiennej Tunguskiej.

nej, pochodzącej z jakiejś nieznanej

ca wszystkie te objawy bardzo się

WYCH! To uwiarygodnia pojawienie się

Natomiast według świadków, ob-

ludziom cywilizacji, jest dość stary.

nasiliły. Na ziemię zaczął spadać grad

serwujących zjawisko, obiekt nie tylko

Taką hipotezę postawił w roku 1947

meteorytów. Raz po raz spadały duże

nad tajgą dwóch obiektów. Jeden z nich

leciał stosunkowo wolno, to jeszcze

rosyjski inżynier i pisarz Aleksander

bolidy. Może były to po prostu szczątki

nadleciał z południowego wschodu i leciał

ZMIENIAŁ SZYBKOŚĆ I KIERUNEK

Kazancew. Według Kazancewa, wy-

rozbitych maszyn? Czyżby tam, nad

w kierunku północnego zachodu, a drugi

LOTU!!! Chcąc uwierzyć w którąś z

buch mógł być wynikiem awarii napę-

nami, w przestrzeni, już wtedy trwała

oficjalnych wersji wypadków, poda-

du atomowego statku kosmicznego.

walka?

ze wschodu na zachód!

wanych przez naukowców (a wersji

Faktycznie. Sam obraz eksplozji, jak

kG